Şerêf Xêsîyêt Gowderî

 

 1960 ra pê vicnayişid (secim), êsayê Musyun rehmeta Hecî Evdi û êsayê Az rehmeta Rîzê Mehmud Doryeş xu encûmenê Vîlayêtîr nun rue.

 Hêcî Ewdi namzêt Varardîb Rîza namzêt Az û Pueğ bi. 

Hêcî Êwdî semed xebatê vîcînayîş gêren rêyun, 

Hê vêr şin Gowdere dewe Mirî kê rehmeta Meh Gor. Vun ez omo semedê reyuna şima reyê xu bid mi?

Mêh Gor vunu;
Hêc Êwdi ti merdim êsayê ma qayîlîb rêyê xu bid tue. La be lê ti zûn datkênê Rîzê Lutfîya vêyvê ma wa. Ma qey xatir Lutfîya ma reyê xu dun Rîzê Mahmud. Ma tue xu vîr nikên, ma cend reyunîz tûîr erzên. In qal zaf wêş Hêc Ewdîya nişîn, 

Cuwa pê dûn ra şin Miyalu kê rehmeta Sêlîm Rêş. 
Vûn ez omo semêd reya.
Wayê Rîzê Hêcî Mircik waxt vêr Miyalud zevecnayêb. 

Sêlîm Rês vunu ; Hêc Êwdi ti sarî çimun ser omê. La belê ti zun Hec Mircik Mîyalud zevêcnayêb. Mara zîyed ra qij yêra êstî. Ma qey xatîr Hêc mircika rey na rê dun Rîzê. Hêc Êwdî hurd heme kîyun girdunra nişken soz biger û hêrs ben û vunu; lîya binê bişarmayîn, şima şeref xêsîyet Gowderî est, şima owîz no Mircik û Lut ser. Hêrs benu dest veng agêrenû.

Nomêg in nişted vîyerên pîyorin dinyê xu bedelnaya. Yin na mesela weş xu dima mar verdaya. Huma cê yin cennetik.

"O KADAR MEL'UNSUN Kİ İBLİS'E RAHMET OKUTTURURSUN"

Siyasal islamcıların, tarikat ve cemaat mensuplarının evliya olarak gördükleri ve toz kondurmadıkları, neredeyse hatasız ve evliya olarak gördükleri Sultan ikinci Abdülhamid hakkında İstiklal marşı şairi Mehmet Akif'in safahatında "İstibdat" şiiri vardır.
Bu şiirde şöyle bir kıt'a yer almaktadır.
"Hamiyet gamz eden bir pâk alın her kim de gördünse,
"Bu bir câni! dedin sürdün, veya mahkum eyledin hapse.
Müvekkel eyleyip câsusu her vicdana, her hisse,
Düşürdün milletin en kahraman evladını ye'se...
O kadar mel'unsun ki rahmetler okutturdun ruh-u iblis'e"
(Safahat-Saray Yayın Dağıtım, istibdat, Sayfa-116)
Aslında benim yazımın konusu Sultan ikinci Abdülhamid değil, Osmanlı padişahı üçüncü Mehmet'tir.
Üçüncü Mehmet, 3. Murad'ın oğlu, 13. Osmanlı padişahı ve Ehli Sünnet dininin 92. halifesidir.
Tahta çıktığı 1595 yılından ölümüne kadar padişahlığını sürdürmüştür.
Sancak'tan gelip tahta çıkan son şehzadedir.
22 Aralık 1603 tarihinde ölmüştür. Sultan 3. Mehmet tahta çıkar çıkmaz ilk yaptığı faaliyet 19 (on dokuz) kardeşini cellatlara boğdurtmak olmuştur.
Bu olay Osmanlı İmparatorluğu'nun en kanlı olaylarından birisi olarak tarihe geçmiştir.
Osmanlı Devleti döneminde 1389’dan beri devam eden kardeş katliamı 1603’e kadar tam 214 yıl kesintisiz ve sistemli olarak devam etmiştir.
Bu süre içinde tahta geçen Osmanlı padişahları tahttan düşürülme ve öldürülme korkusuyla, annelerinden süt emdikleri anda dahi olsalar, kardeşlerini çok acımasız bir şekilde katlettiler.
Üçüncüsü Mehmet öyle bir vahşet yaptı ki, bu vahşette, sadece kardeşlerini değil, kardeşlerinin karılarını, varsa çocuklarını, amcalarını, onların karılarını ve çocuklarını hatta babalarını öldürmeye kadar katliam devam etti.
Tarihin hiçbir döneminde kendi aile ve akrabasına bu derece bir vahşeti yasalaştırıp meşrulaştırarak sistemli hâle getiren bir yönetim görülmemiştir.
Ehl-i Sünnet dincileri kimi zaman cılız itirazlar etseler de genelde bu katliamları ya görmezden geldiler ya da devletin bekası için haklı gören fetvalar verdiler.
Ehl-i Sünnet âlimleri bu katliamı yapan padişahların tümünü "halif-i rüy-i zemin" yani Allah'ın kanunlarını icra eden "Allah'ın halifesi" olarak gördüler.
Bu katliamların yapıldığı 214 yıl tarihe lânetli ve kapkara bir sayfa olarak geçti.
Ama öyle biri var ki, hepsinden daha beterdi.
29 yaşında tahta geçen 3. Mehmet (1595-1603), sadece 4'ü yetişkin olup, içlerinde daha henüz kundakta süt emen çocukların da bulunduğu 19 kardeşini tahta çıktığı günün gecesi boğdurtarak acımasızca katletti.
Olay o kadar korkunçtu ki, kundaktaki şehzadeleri boğmaya giden cellatların bile ağladığı rivayet olunur.
Bunlardan birisi cellatların geldikleri o anda annesinden süt emmekteydi.
Cellatlar, bu bebeğin minicik boğazına çöktüklerinde, az önce emdiği süt burnundan geldi.
İşte “anasından emdiği süt burnundan geldi” deyiminin kaynağı bu cinayettir.
Dört yaşındaki bir diğer kardeşi, cellatlar geldiğinde mısır koçanını dişlemekteydi.
Sağır ve dilsiz cellatlara incecik sesiyle “Darımı yiyeyim, sonra boğun beni olur mu?” demişti, ancak buna bile müsaade edilmedi.
Bu çocukların anneleri, eşleri, olanların eşleri de aynı vahşetle öldürüldü.
Hızını alamayan 3. Mehmet, öz oğlu şehzade Murat’ı da boğdurttu. 3. Mehmet 1603’te 37 yaşında obezitenin getirdiği sorunlar yüzünden öldü.
İşte Mehmet Akif Ersoy'un, Sultan ikinci Abdülhamid hakkında söylediği "O kadar mel'unsun ki rahmetler okutturdun ruh-u iblis'e" sözünü esas hak eden 3. Mehmet'tir.
Yerine 13 yaşındaki oğlu I. Ahmet tahta geçti.
Aynı gün biat töreni yapıldıktan sonra 3. Mehmet’in tabutu cenaze namazı kılınmak üzere Ayasofya'ya götürüldü.
Fakat, daha 13 yaşında bir çocuk olan oğlu I. Ahmet cenazeye katılmadı. Herkes şaşkındı Padişah yokken cenaze namazını nasıl kılacaklarını bilemediler.
Şeyhülislam, yanına birkaç kişi alıp padişahı davet etmeye gitti.
İçeri girdikleri zaman, padişahı perdeleri çekilmiş bir odada ayakta bekler buldular.
Şeyhülislam’ın, babasının cenaze namazını kılmak için yaptığı davetini şu sözlerle geri çevirdi:
“Taht sahibi olmak için 19 kardeşini ve bir oğlunu öldüren adam, babam da olsa katildir.
Ben katil bir adamın cenaze namazını kılmam. Varın siz kılın ve defnedin.”
1. Ahmet, bu protestosu ile yetinmedi ve 214 yıldır süregelen geleneği, kardeş katli denen vahşeti ve insanlık ayıbını da kaldırdı.

Alintidir.

OSMANLI BÜROKRASİSİNDE KİMLER VAR?

Osman AYDIN

Fırat Aydınkaya’nın 18 Nisan 2020 tarihli yazısında 1915 Ermeni “tehciri” nedeniyle Kürtleri bir halk olarak toptan katliam yapıcı olarak nitelemesi nedeniyle Sayın Fuat Önen, BAZÊ KURDİSTAN isimli Digital basında 29 Nisan 2020 tarihli yazısı doyurucu olduğundan bir cevap yazmayı gerekli bulmadım.

Daha önce de bazı vesilelerle belirttiğim gibi, “tehcir” kararı siyasi bir karardır ve bu kararı devlet uygulamıştır. Kararı alan siyasi mekanizmanın hiçbir yerinde Kürtler yoktur. Fırat Aydınkaya soyut ifadelerle Osmanlı Bürokrasisinin içinde Kürtlerin önemli ölçüde var olduğunu söyleyerek bu siyasi kararın alınmasında Kürtlerin katkısının olduğunu demeye çalışıyor.

“Tehcir” kararı alındığında Osmanlı yönetiminde Kürtlerin üst düzey bürokrasideki varlığı yoktur. Osmanlının üst düzey bürokrasisinde ve siyasal yönetim kadrolarında yer alanlar daha çok Türkler, Arnavutlar, Araplar, Ermeniler, Yahudiler, Çerkezler ve başka halklardan olan insanlardır.
Osmanlı yönetiminde Ermeniler önemli ölçüde söz sahibi olmuşlardır.

Sicil kayıtlarına göre Osmanlı Yönetiminde yer alan Ermenilerin sayısal durumu şöyledir:
22 Nazır (bakan)
33 Milletvekili
29 Paşa
7 Büyükelçi
11 Başkonsolos
11 Darülfünun (Üniversite) hocası
41 Birinci sınıf yüksek devlet memuru
1 Meclis-i Valayı Ahkâmı Adliye üyesi (Yargıtay ve Danıştay görevini yapan kurum)

Daha da önemlisi “tehcir” kararının alındığı 1915 yılında Osmanlı Meclis-i Mebusanı’nda 15 Ermeni Milletvekili bulunmaktadır. Fırat Aydınkaya, “tehcir” kararı alındığında ve uygulandığında bu Ermeni Milletvekillerinin tutumlarının ne olduğunu yazsaydı iyi bir iş yapmış olacaktı. Bunlar:
1 – Agop Hırlakyan (Maraş)
2 – Artin Boşgezenyan (Halep)
3 – İhsan Onnik (İzmir)
4 – Bedros Hallacyan (İstanbul)
5 - Kirkor Zohrap (İstanbul)
6 – Minas Çeraz (Erzurum)
7 – Varkes Sengülyan (Erzurum)
8 - Osep Medetyan (Erzurum)
9 – Kegan Der Garabetyan (Muş)
10 _ Karabet Tomayan (Kayseri)
11 – Dikran Barsamyan (Sivas)
12 – Vahan Papazyan (Van)
13 – Varamyan (Van)
14 – Stepan Çırakçıyan (Ergani)
15 – Matyos Nalbantyan

Meclis-i Mebusan kayıtlarına göre Van Milletvekili Varamyan Van isyanı sırasında (Nisan 1915) Bitlis yakınlarında “telef” olmuş, Varhan Papazyan da Muş’ta çetelere katılmış ve “maktul düşmüş.” Diğer milletvekilleri “tehcir” kararı alındığında da uygulama yapıldığında da meclis te bulunuyorlardı.

Siyasi ve idari mekanizmada Ermenilerin söz ve karar sahibi olmasını acaba nasıl izah etmek gerekir?

Derdê Mîrûn Began Cabaxçur ra cênê Şex Êlî beg'a.

1925 di pa lacan ê ya zafî merdimê ê destê huqmatra yên kiştiş. Hêdisî dima mahkême Istiklal derheq hirî lacon ê di qirar xeneqnayiş dûna. Lacê ê Faîk, Seîd û Ibrahim î. Hêkim mehkema verê qirar xeneqnayiş di Derdê Mîrun ra pers kenû û vûnû :-Ti kam lacê xo wazena se ma ê nêxeneqnenî, labelê ti gera mîyan lacon xwî di yew bivicinî, mehkêma ni heq dûna to, tı vûna se?

-Derdê Mirun bêqîrara, labelê hirî heme lacon xo ra zî zaf hês kena. Lacê êyo qij Ibrahim, hema şeş aşm verî zewecîya bi. La belê Hêkim ûnîyenû Derdê Mîrun hemê lacon xora zî hês kena û derheqe lacon xo di qayîl niya yew qirar bigerû. Ni waziyet weşê hêkima nişin û hers ra qayilo zerê Derd biweşînû, derheqe hirî heme lacon yê di zî qirar xeneqnayiş dûnû.

Rojê infaz, hê verî lacê êyo qij ibrahim, verê çiman ê di xeneqnênî. dima zî lacanê ê binan zî çiman ê ver di xeneqnênî. Bê lacanê êy sobina merdiman ê zî xeneqnênî.

Waxtê infaz di, Derdê Mirun pê çimanê xo xeneqnayişê lacan û merdimanê xo pîyorin vênena, la belê verê dişmen di hêsiron xo nê rışnêna. A hesron xo rişnêna zerê xo..Pê deston xo ya milê lacan xwe ra la gena. Cinazon xo gena çend peray ê estî se xerc kena û pê deston xo ya lacanê xo finêna qebr û dima ageyrena dewê xo.

Ni hêdisê piyorê Cebaxçor pê hêsîyenû. Şinî qê Derdê Mirana. Zafî Cebaxçuricî Derdê Miran ra lomê xo kênî. "Qey lacon xo dima nêbermaya"Derdê Mîrun pê hêsîyena, kam yên û qe ê ya agêyrena yin ra vûna :-Şeref û hêsiyêt kam esto se, verê dişmên xo di gera decî xo teber nêdi û dişmen ma gêra pê şeyn nyêbû.

Derheqê Derdê Mirûn dî ez qayilbîya zaf çî binusî,la belê zunayê mî derheqe ê di zaf çinêbi.

Irfan KAYA

Şex Mehdî efendi û Valî Istanbol

Hûkmat 1945 id yo êf vecen. Vunu kom sûrginido wa agerî êrd welat xo. 

Enqere ra yew êmir şınu Valî Îstanbul.

Herkes wa agêro , şıma eşkênî se Şex Mêhdî razî bıkêrîn ,êrd bıdîn cı wa wî a negêro.

Hûkmat zûn, 

têsîr Şex Mêhdî efendî, Mılletê ma ser zaf esto.

Valî  xeber şıraweno Şex Mêhdî.

Şex Mêhdî dun ra şınu koşke Valî.
Yew kese kağıdîn uncen xo desta ber kenu  a.

Valî şaş monenu.

Vunu;
Mêhdî Efendî qey ma necisî to pê kese kagidî ucnênî xo dest û ber akênî.

Şex Mêhdî vunu; 

Estağfurullah.

Vun Valî efendî, 

hêşê tura ez welat şımad bîyu necıs.

In necasetra ez bıxêlîs encax çêm Firat û Dicle(Tigris) id,

ez destun xo bışu, encax ez bibî pak.

In kese kağıdî necasêtig savîyo mı, wa şıma nêhetik. 

O semedra mi kerd xo dest.

Valî warzeno pay, 

hetî Beykoz di yew koşka belek mocnenu Efendî.

Vunu;

Byê meşo.

Ina koşka belek u êrazî yê to ser tapu keno.

berdevom ken vunu;
Xwera tı agêr Welat, dest to dı mal û mılk zî cînu.
Ti welat xod vêşun monenî.

La bele tı ıtyad vınderî, tı bênî wahar mal û mılk.

Şêx Mehdi agêren Valî ra vunû;

Tı raşt vanî.
La belê, turaq Kırdon hema nıqedîyo. 

Bîz yînî'z hema zîyên. 

Benu la iniz çınêbî, masê Fırat û Dîcle hema estî. 

Hettan êy bibî, ma vêyşûn nımonênî.

Ez agêrena welat, mîyan qom xo.

Koşk û êrazî şıma wa şımar bımarıkıb.
Şex Mêhdî agêren Welat, 

yew mudê dewê Darêhenî, mazrê Gaz Hêmek di monen.

Dima kê xo benû dewê Palî Hûn.

Dınyê xo Pîran'ıd Bedelneno.

Lûellê Ruêcî

1965 di aşmê rûecîd, rehmeta dayk a ruec semedê fitar û sûhur Lûel pocena.

Cîron ma Zûver'ra lac Avlê Mıstun rehmeta Hecî Kadır û bray yı (Fırar u Hikmet) pîye ser bi,

ew waxt bray Hec Kadır hema nizevciîyê bî.

Dewê yınra Şemseddîn Ersöz ekê Avukat ho Xarpêtid ronişen, şini mekteb Lise, wî'z kê yinid mendînî.

Semseddîn,

rê rê kıyed kes çınêbînî amênî kê mad mendênî.

Cêne Hêcî Kadîr namê cînî yê yê'z Bes bî.

Xala Bes aşme ruecîd yew mude şibî Zûver.

Camêrd têna kiyed mendînî.

Waxt fitar beno nizdî,

vun ma çınê bûer.

xob xwî fikrîyen.

Şemseddîn vunû; Ap Kadır,

vullay ez mektebra omênî, ez pencerê xal Kek ra unyawa, Xala Bes (rehmeta daykê mi) yew Lûelê temsi kerdîn di.

Ma aya lûel beşk bı tıraw,

pîzê ma emş ben dı.

Hec Kadir vûn; Şemseddîn ,

tı şîn kê Kêk,

Bes'ra vac bê mar pilav sênî vırazyena tarif bıku şue.

Vac ez onêna Irfan û Orhan'ra tı hettan tepîya agêr.

Şemseddin yên kê ma,

Lac ap daykê mı Meh ho kê mado,

daykê mıra vunu: Hêc Kadîr vun wa bîyor mar tarif pîlav vac û agêr.

Daykê min û Şemseddîn pîya şîn kê Hêcî Kadir.

Daykê mi tarîf pîlav yınîr kena.

Şemseddîn tepiya agêren yen kê ma.

Lac ap daykê mı bınê sêfiyek bı.

Vun Meho,

xala Bes lûel potîb ha çad?

Meh cê lûel mocnen Şemseddîn vun vullay ha ucad mı tura nıva.

Şemseddîn vun ti hîn qet mira mevac.

Dîyen lûel xo kuen teber.

Meh ma bermen çı fayde, lûel şî .Nişken kıye'z terk bıkır.

Şemseddin tepîya agêren bêr pêyinra kuên zere lûel kiyed nimnen û daykê mira vun;

Xala Bês lez şuê kîye, Orhan zaf ho bermen.

Dayk agêrena yena kîye,

çı vînû;

Hêsîr Meh çımra hê yen war.

Dayk vuna; ero Meho qey tı bermên?

Meh Vûn vullay Şemseddîn ome lûel pers kerd ,mı va ha ucad. Şemseddîn lûel girot û kot teber şı.

Dayk fam kena kî,

Zuvêrıcu semedê lûela pê hap kerd vendabi cı.

A şev kê ma fitar pê nûn çaya bıbı a.

Zuvêricu pê lûel akerd.

Werre bîyer o waxt û nıyeb eke. Zêrê insonon zaf herab.

Yew ruec ez şîya Xarpet.

Yazihonê Şemseddîn.

Mira pêrs Meh kerd.

Va Meh sekeno?

Mi va vullay honc otir sefîyek. Ina mersela mıra va. Mı va hayê mı pê esta. Dayk tım ına mesela vuna. In pîlon bîn sarê tura vecya wa. Huma rehmê xwi pîyorê merdon mar bikir.

Kürdistan’da Roma-İran Savaşları

14 Ağustos 2008 KurdistanTime Büyük Roma İmparatorluğu, 395′te Doğu ve Batı Roma İmparatorluğu diye ikiye ayrılmış, Doğu Roma, bir süre sonra başkenti Bizans’tan dolayı Bizans İmparatorluğu adını almıştı. Büyük Roma’nın dünya üzerindeki misyonu daha çok Bizans’ın elinde kalmış ve doğu politikası gereği Bizans, Roma’nın Kürt coğrafyasında M.S. 20′li yıllardan başlayarak etkin olan yapısını korumaya çalışmıştı. Konumu itibariyle Doğu ve Batı arasında bir köprü görevi gören ve aynı zamanda Doğu ile Batı arasındaki savaşların da yegane coğrafyası olan Kürdistan, önce Makedonyalılar ile Persler ardından Roma ile Partlar ve Bizans ile Sasaniler arasındaki mücadelelere sahne olmuştu.
Roma’nın M.Ö 60′lı yıllarda başlayan ilk Kürdistan seferleri Licinius Crassus’un Partlara karşı yenilmesi ve ardından Harran’da M.Ö 53′te öldürülmesi ile yavaşlamışsa da Kürdistan’ın Fırat’ın batısında kalan kısımları M.S. 90′lı yıllara kadar Romalıların hakimiyetinde kalmış ve nehir Partlar ile Romalılar arasında sınır görevi görmüştü. Roma tahtına 98 yılında Trainus’un geçmesi üzerine başlatılan seferler başarılı olmuş ve Kuzey Kürdistan’ın büyük bir bölümü ile o zamanların Asur ve Mezopotamya toprakları Roma’ya geçmişti. Bu süreçte Partların zayıflaması Roma egemenliğinde Kürtleri güçlendirirken Ermeniler ile çatışmalı bir dönem geçiren Kürtler, Kuzey Kürdistan’ın doğu egemenliğini Ermenilere kaptırmıştı. İran’da Partların tarih sahnesinden çekilmeleri ve Arsakil ailesinden Ardeşir’in 224′te ülke yönetimine el koyması üzerine 651 yılına kadar sürecek olan Sasani saltanatı başlamış böylece Batı’ya karşı Doğu’nun koruyucusu ünvanını bu saltanat almıştı. Nitekim I. Şahpur (241-272) döneminde bu sefer Güneybatı Kürdistan’da Romalılar yenilerek 251′de İmparator Valerianus ile 70.000 lejyoner esir düşmüştü. Bu savaş, Doğu adına gerçek bir zafer olarak ilan edilmişken Roma İmparatoru Diocletianus, 297 yılında tüm Kürdistan coğrafyasını geri almayı başarmış ve Kürt yerleşim birimleri Amid’in başkentliğinde Roma’ya bağlanmıştı. Buradaki tahakkümüne uzun süre büyük özen gösteren Roma, 349′da Amid şehrinin etrafını surlarla çevirmişti. Fakat 359′da II. Şahpur’un Amid’e saldırması ve kenti ele geçirmesi üzerine savaşlar tekrar başlamış 367′ye kadar şehir yirmiye yakın kere el değiştirmiş ve en son Romalılarda kalmıştı.

Amid ve Kürt topraklarının Roma için önemi aşikardı ve İranî yönetimlerle başa çıkmak da Roma için iyice güçleşmişti. Bu durumda savaş yerine iyi bir politika izleme kararı alan Roma, I. Theodosius döneminde Sasaniler ile barış yapacaktı. Kürdistan coğrafyasını elden bırakmak istemeyen Roma böylelikle Kuzey Mezopotamya’nın kuzey kesimini kaplayan Ermeniyye (Günümüze Kuzey Kürdistan’ın kuzeyi, Azerbaycan ve Ermenistan) topraklarının neredeyse tümünü Sasanilere bırakarak İranlılar ile dostluk kurdu. Öyle ki Bizans’ın ilk imparatoru olan Arcadius (395-408) ölürken, varislerini Sasani Şehinşah’ı I. Yezdcerd’in (399-420) korumacılığına bırakacaktı. Bu durumda bölgede yükselen Yezdcerd sempatizanlığı, Sasanilerin dinsel hoşgörüsüyle ödüllendirilecekti. Böylece büyük bir kısmı Hıristiyanlaşmış olan Kürdistan coğrafyası Sasani yönetimine geçmek isteyecek ve Bizans’a karşı Şah’tan yana tavır alacaktı. Bu durum taht kavgaları için başlangıç olacak ve dinsel hoşgörüsü İranlı rahiplerin hoşuna gitmeyen I. Yezdcerd, rahiplerin önayak olduğu bir suikast ile öldürülecekti. Tahta geçen oğul V. Behram böylece dinsel zorbalıklara izin verecek ve Doğu Kürdistan gibi topraklarda yaşayan Hıristiyanlar baskı altında tutlacaktı. Kendisini Hıristiyanlığın korucusu ilan eden Bizans ise 421′de bunu sebep göstererek Sasanilere saldırdı ve bir yıl boyunca kıyasıya savaşlar sürdü. Kurdi halkının da Hıristiyanlık ve yerel inançlarına saygı gösterileceğinin belirtildiği ve 422′de imzalanan bir antlaşmayla İran, toprakları içerisindeki halklara dinsel serbestiyet getirerek savaşa son verdi. Böylece Kuzey Kürdistan’dan el çekmek durumunda kalan İran, saldırılarını Güney Kürdistan’a yönlendirdi. Bu yönlenme Kürdistan’da Hıristiyanlığın, Kürdistan’ın doğusunda ise Mecusilik ve Mazdeizmin yükselmesine sebep oldu. Sasanilerin başına geçen II. Yezdcerd (438-457) hakimiyeti altındaki topraklarda özellikle Ermenistan’da Mazdeizmin zorla benimsetilmesi yolunu seçince sorunlar tekrar başlamış oldu ve Bizans ile Sasaniler arasında savaş, kaçınılmaz hale geldi.
Karşılıklı sataşmalar yaklaşık yirmi yıl sonra büyük bir savaşın habercisi oldu ve İran şahı Kawad (Kubad), Botan üzerinden geçerek birçok Hıristiyan Kürt yerleşim birimini yakarak 480′de Amid kalesini kuşattı ve kalenin direnmesine rağmen Amid ve Diyarbekir yöresinin tümünü zaptetti. Şah’ın askerleri barış koşullarının yaratılmaya çalıştığı bir sırada kente büyük bir saldırı düzenleyerek girdiler ve insafı elden bırakarak kent halkından 80.000 kişiyi öldürdüler ve şehir yöneticilerini şehir surlarına astılar. Olayın Bizans’ta duyulması üzerine Bizans İmparatoru I. Anastasios, komutanı Arobinid’i 120 bin kişilik bir orduyla Amid’e gönderdi. Fakat bu ordu herhangi bir başarı sağlayamadan büyük kayıplarla geri döndü. Ancak Bizans, Kürdistan coğrafyasından vazgeçmek niyetinde olmadığını gösterecek ve yeni saldırılar düzenleyecekti. Bununla birlikte İran da saldırıya geçecek diğer Bizans kalelerini kısa süreli kuşatmalardan geçirecekti. Bu arada İran’ın müttefiki Hire Hükümdarı Munzir’in teşvkiyle İranlılar, kuzey Suriye ve Güneyatbatı Kürdistan’a saldırdılar. Munzir ise boşluktan istifade ederek Beliha ve Habura’yı ele geçirdi. Sonra da Erzen (Erzen-i Rum / Erzurum), Siirt ve Nisibis (Nusaybin) dolaylarına geçerek buraları yağmaladı. Bu duruma hazırlıksız yakalanan Bizans hiçbir şey yapamazken Munzir daha da ileri giderek, Apamea (Hama), Edessa (Ruha / Urfa) ve Antakya’yı yağmalayarak tahrip etti.

Bizans döneminde Anastasiopolis adıyla inşaa edilen kentin su kanalları
Ne var ki, Urfa 502 ve 503′te kuşatıldığı ve zarara uğratıldığı halde İranlıların eline geçmeyerek Bizanslıların yanında yer almayı bildi. Bizans bu bölgenin elden çıkmaya başlayacağını farkedince yüklü önlemler alması gerektiğini farketti ve 503 yılında Mardin’i tahkim ederek burada büyük bir kale inşaa etmeye başladı. Bu kalenin yapımında Amid’in elde çıkmış olması ve zor zamanlarda sığınabilecek bir kalenin olmayışı büyük etken iken aynı zamanda bölgede İran’a karşı Bizans’ın gücünü göstermek açısından önemliydi. Öyle ki kalenin Pers Kralı III. Darius’un M.Ö 330′da Büyük İskender’e yenilerek öldürüldüğü yer olan Dara tesadüf değildi. Bizanslıların büyük bir önemle inşaa ettikleri ve içini doldurdukları Anastasiopolis olarak bilinen kale, kısa bir sürede sonuç verdi Sasaniler 504′te Amid ve Bohtan dolaylarını bir antlaşmayla Bizanslılara bıraktı.
Justinianus (527-565) döneminde de Bizans ile Sasanilerin Kürdistan mücadelesi devam etti. Doğu Roma için bir tür devrim zamanı olan bu dönemde Justinianus, doğudaki statükonun korunması ve Batı’ya önem verilmesi gerektiğini düşünüyordu. Fakat daha sonraları İmparatoriçe Thedora’nın Kürdistan coğrafyasının doğuda İran ve Araplara karşı korunması gerektiği ile ilgili görüşlerinin ağırlık kazanması sonrası Justinianus, 527′de İran’a savaş ilan etti ve 532′deki barışa kadar şiddetli çarpışmalar sürdü. Fakat Sasani Hükümdarı bir müddet sonra I. Hüsrev Anuşirvan, yapılan barış antlaşmasının şartlarını kabul etmeyerek Bizans’la tekrar savaşmaya başladı. Bu savaşlar 561 yılında Justinianus’un yaptırdığı 50 yıllık bir barış antlaşmasına kadar sürdüyse de Sasanilerin savaş politikası bir türlü değişmedi. Nitekim 577′de Sasaniler bu anlaşmayı bozarak Erzmahan komutasındaki bir orduyu Dara, Tella, Telmisa, Rasulayn, Meyyafarkin (Silvan), Amid, Bohtan, Orhai (Urfa), Harran ve Persusia (Suruç) üzerine göndererek yağmaladılar. Böylece Sasaniler, Bizansa korkunç bir darbe indirmiş ve Martyropolis (Meyyafarkin / Silvan), Dara ve Urfa dolaylarını ele geçirmişlerdi. Bu kentler daha sonra Bizans İmparatoru Maurikios’un desteğiyle tahta geçen İran Şahı II. Hüsrev Perviz (591-628) tarafından hatır hoşluğu için Bizans’a geri verilmişti. Ama çok geçmeden 602 tarihinde İstanbul’da meydana gelen taht değişikliği Kürdistan’ın statüsünü bir kez daha değiştirdi. Askeri bir ayaklanma ile tahta çıkan Fokasius (602-610), Maurikios’u idam ettirip Bizans’ta bir dehşet rejimi kurmuştu. II. Hüsrev Pervis, Bizans’ın bu iç bozukluğundan yararlanarak Dara, Mayyafarikin, Amid, Bohtan ve Merda (Mardin) kentlerini zapt ile 607′de Edessa (Urfa)’yı aldı ve Fırat’ı geçti. Urfa gibi alınması kolay olmayan bir kalenin düşmesi El Cezire emirlerinden İyad Bin Kubaysa Et-Tai’nin Sasaniler yanında yer alarak bir Bizans ordusunu Satidama (Raman Dağı) dolaylarında püskürtmeyi başarması Bizans’ın ergeç buralardan uzaklaştırılacağı anlamına geliyordu.

503′te yapılmaya başlanan Dara Kalesi’nin kalıntıları
Hazreti Muhammed’in peygamberliğini ilan ettiği 610′da bu kez de bir Kürt emirliği olan ve İslam’ı kabul edene kadar bağımsızlıklarını sürdüren Bekrîler, İran’ı ağır bir yenilgiye uğratmayı başardı. Zukar denilen yerde İran Şahı Hüsrev Perviz’in yenilmesi İran adına elbette düşündürücü olmalıydı. Fakat aynı şekilde Bizans’da önce Samsat’ta ardından Kuzey Kürdistan’ın çeşitli bölgelerinde Kürt beyliklerince yenilgiye uğratıldı. Botîlerin İran güçlerine Fanak’ta yaptıkları saldırı ise bölgede İran denetimini iyice zayıflattı. İşte bu iki büyük gücün aralarındaki anlaşmazlıkları zora başvurarak çözümlemeye çalışmaları kendilerine değil de başkalarına yarayacaktı. Çünkü güneyden büyük bir Müslüman Arap gücü gelmekteydi. İranlılar 615′te Kudüs’ü, 617′de Mısır’ı ele geçirdikleri gibi Bizans’ın başkenti İstanbul’u da 609, 617, 619 ve 626 tarihlerinde kuşattılar. Tarihin çok enteresan bir cilvesi olarak İran’ın sonuçsuz kalan bu başarılarını çok geçmeden Bizans da yineleyecektir. Nitekim karşı taaruza geçen Bizans İmparatoru Heraklius, Ermeniyye’yi aldıktan sonra Musul yakınındaki Kürt şehri Ninova’ya geldi. Büyük Zap kıyısındaki İran komutanı Ruzbahan’ı şiddetli bir savaştan sonra yendi. Tehlikeyi sezen şah, başkent Ktesiphon’u terk ederek İran içlerine çekildi. Bizans makus talihini yenmişe benziyordu. İmparator Heraklius, Şırnak’ın Semanin köyünde tufan günlerinde Nuh gemisinin üzerinde durduğu Cudi Dağı’na muzaffer bir komutan olarak çıktı ve geminin durduğu yeri gördü. Tarihçiler onu Kürdistan’ın fatihi olarak gösterirken, Agaipios bu durumu “Dört ufuktan dünyanın üzerine güneş gibi doğdu” diye yazacak ve Sasaniler tarih sahnesinden çekilirken Kürdistan, bu sefer de Kürt beylikleri ile İslam orduları arasında sıkışıp kalacaktı.

Şex Tahar

Şex Tahar efendi zaf yarunib.

Rehmeta babî mi vatin,

yew ruec Şex Tahar efendi omebi Çolîg.

Ma pîya seracer hêtî comîyê Hecî Xidir raharra şînî,

Şex Halit Çun mallê comîye Hecî Asif virnê bûn Şex Vahdettînid raşt ma omê.

Bi çot lew na Şex Tahar efendi desta.

Va xalo ; Emş ti bibî meman (misafîr) ma?

Şex Tahar agêra Şex Halitra va.

Halit ma,

ti mehmur hukmatê.

Maaşê tue encax kê tue û qicon tuîr besa.

Ez berî kê tue, encax ez qinê tue ti qinê mi bilesî.

In Şex Vahdeddin'iz warezê mino, hal waxt yi zaf holû,

qey yo nivun bê meman mibi û ti feqir vendên mid.

Hêyrûn allê aya dayk

Rehmeta Vahab efendi Musyunra Lacî rehmeta Ewdi Efendi bi.
Ewdi Efendi Varard di yew merdimo êsaye bi.
Mîyan qom xwi di xatir û qimet yi estibi.

Ewdi efendi ceneka ey werin dinyê xo bedelnay bî dima Az'ra Mircik honimid zevcîyabi.
Rehmeta Hêcî Ewdi Coligid mal û milkê yi estibi.
Hema gonîyê xo di dikkan Bakaliya sugulnênî.
Zerrê carsuyê Coligid caw qimetlid bînê yî hîrî kat estibî.
Waxt ma cahîlê di hîn bibî pîr dikkan xo qefelnabi û dabi kîra.

Waxtog dikkan sugulnênî lacê yi rehmeta Vahap rê rê onênî dikkan.
Vahab efendi sarê yi zaf gird bi.

Yew ruec verî dikkanîd nisenû rue.
Yew Coligij verî dikkanra vîyerenu.
Sarê Vahab ginenu yî cima.
Onênu yew laco qicik serê kulsido ronisto sarê yî zaf girdu.

Dest xo sarê Vahab ra carnenû û vunû;
Ez bena qirbon aya dayk yê in sarê vet.

Bir Sürgünün yasamindan kesitler (2)

1990 larin basiydi siddetin dorukta ve insan hak ve ihlalerinin yasadigi dönemlerdi.
Herkes kaygiliydi.
O dönemde bircok arkadas ve yakin cevremden insanlarin zarar görürüm diye bizlerden uzaklastigi dönemlerdi.
Zaten devletin istedigide buydu ya.
Sindirme ve yildirma hatta teslim alma yöntemleridir bütün bu uygulamalar.
Bereket,
o konuda yeterliligimiz oldugu icin pek zorlanmadik. Bu durum onlari dahada saldirganlastirdigi gibi bizide celiklestiriyordu.
Cünkü hedefte olan ailelerin basinda geliyorduk.
Bizim durumda olan ve cezaevinden cikmis issiz bosta gezen bircok arkadas ve agabeylerle zaman zaman bulusuyor sohbetler ediyorduk.
Burada Rahmetli Ismail Hakki Mütevelizadeyide anmadan gecemiyecegim. Bana ya Irfan sizlerde olmasaniz kimse yok kimlerle oturup konusacagiz diye sitemde bulunuyordu.
Cünkü kimse kalmamisti.Kos koca sehirde sadece bir kac kisiydik.
Bizler dagitilsak yada tutsak edilsek devlet rahatlayacak ve sehirde hersey istedikleri gibi olacak diye düsünüyordu.
Oysa siddeti red eden bizlerin yapabilecegi birseyde yoktu.
Niye bu kadar korkuluyor bizde bazen anlam veremiyorduk.
Bazende devlet böyle birsey olsa gerek diye hak verdigimizde oluyordu.

Neyse gelelim saadete,
Aylardan Ocak ayiydi kar firtina ve soguklar kasip kavuruyordu. Ailemize yönelik yeni bir konsept devreye sokulmustu. Emniyet kücügüm Orhan'i taninmis ailelerden (Bazencir) Yusuf adinda bir gence sahte itirafnameler imzalatilarak Orhan'i tutuklatmisti. Benimde etrafimda degisik tiplerin dolastigini zaman zaman yüz yüze geldigimizde yüzlerini saklayan ve ilk kez sehirde gördügüm kisiler tarafindan izlenmeye alinmistim. Bu durumu hemen fark edip rahmetli annemle Bingöl Cumhuriyet Bassavcisina cikarak tedbir alinmasi icin durumumuzu anlatmistik.Faili mechule gidebilirim diye.
Devleti en üst temsil ettigi söylenen ve Cumhurun her sehirdeki temsilcisi bize ufuk olamamisti. Aslinda iyi biriydi. Demokrat oldugu söyleniyordu. Bize benim bile can güvenligim yoktur. Ne malum benim korumam beni kapimin önünde vurmasin diyerek gücünün olmadigini yüzümüze söylemisti. Siz Vali'ye gidin sehrin asayisinden o sorumludur size ancak o yardimci olur diyerek bizi yolculadi.
Adliyeden cikip diger kapidan valilige gitmistik. Sekreter yakinimimiz oldugu icin vali geldiginde ilk iceri sizi alacagim demisti. 10 dakika sonra Vali A.Kadir Sari makamina geldi. Sekreter hemen bizi iceri aldi. Sekreterin annem tarafindan akrabamiz oldugunu devlet bilmiyordu. Vali hakkimizda herseyi bilen ve uygulayicisi olan konseptin basiydi. Hatta valinin cok derin biri olduguda söyleniyordu.
Baska caremizde yoktu ya durumumu valiye aktardim. Kardesimin tutuklandigini benimde rahatsiz edildigimi falan anlattiktan sonra,
vali basladi bize emir ve talimatlar yagdirmaya.
Sunuda belirteyim en kücügümüz Yildirim(Yilmaz) PKK nin dag kadrosundaydi. Getirin teslim edin, gidin radyodan cagri yapin falan filan derken annem yertinden bir simsek gibi valinin yüzüne carpti.
Annem direk valiye,
"ben dedim ki valinin yanina gideyim bize care olsun ben bilmedim ki meger vali diye bir baska polise gelmisim."
Annemin dedigi ne eksik nede fazla buydu.
Vali anneme kadin kadin ne dediginin farkindamisin?
Annem farkindayim polis bey diyince, vali seni iceri attiririm dedi, annemde bekledigin kabahat dedi ve bana hadi oglum cikalim dedi o esnada sabah programini sunan on'a yakin daire müdürleride bu sert tartismaya tanik olmustu.
Rahmetli M.Emin Bazencir Almanyada misafirim oldugu gün bu hadiseyi konusmustuk. Dedi ki haci annenin o kadar yaman oldugunu hic aklimdan bile gecirmemistim.O ne siddet o ne celal di. Ilk kez böyle bir kadinin bir devlet yetkilisine hemde en üst olanina bu sekilde mukavemet ettigine sahit oldum.
Disari ciktik.
Anneme benim Bingölde isimi bitirdin diye takildim. Annemde güya beni teselli ediyor. Olsun oglum. Serefimizden namusumuzdanda mi olalim. Ne gerekiyorsa onu yaptik.
Ben sürgünü beklemeye koyuldum bile. Aileme beni sizden koparip sürgüne yollayacaklar dedim,
Nitekim cok sürmedi bir hafta icinde sürgün kararim tarafima iletildi. Denizliden 150 km uzaklikta Mugla sinirinda daglik bir yörük köyüne tayinim cikti. Tabi ki gitmedim. Izmire tayinimi cikarmak icin tam 3 ay ugrastim. Rapor üzerine rapor aliyordum. Hatta gereksiz yere hastanede yatmak icin apandisimi bile aldirttim rapor almak icin. Nihayet sonunda Izmire tayinimi yapmistim. Nereye gidersem gideyim devlet ensemde. Orada da sürekli takipteydim. Zaten durumum tayin oldugum Okul Müdürüne coktan iletilmisti. Mayis ayinda giden birinin sürgün oldugu apacik belliydi.

3 yil Izmirde calistim. Bircok sey yasadim, uzun olur diye anlatmak istemiyorum, 1998 in Subat ayinda Yargitayca onaylanan cezamdan dolayi yurtdisina ciktim. Devletin bana en büyük iyiligi bir yil öncesinde aldigim "yesil pasaport" olmustu. Ucaga biner binmez solugu Almanyada almistim. 22. yil oldu.

Yew şervan Kirdûn Xêl Mêh Xûn

"Ina kerdenê ma wa, ma hê vênên. 

Sûc in qicon çinyu"

Qij mehlê Musyun vêr bêr Xel Mêh Xun ra legên(paxir) desmac yi tiravên bên roşên û pê şin sinema.

Cênekê Xal Xêl Sakina honim pê hesiyena qicûn mehla legen tiravit. 

Sakina honim zuar nuna dadîyê qicon ser û vuna ;
gera vera legen şima her kîye yew bar kolî mîr bîyar , 

şima nîyar ez gerê qicon şima huqmatid kena.

Xal Xel na xeber esnawên şin kê ê qicun, dadî û babî yinra vunû ;
Suc qicon çinû qicun hol kerd cîr helal weşib. 

Ina kerdenê mîna ez ha vênena.

„Kî çi fehla xirab bikêr rob erê yena kî ver.“

Waxt cahîlê xwid mîz yew Astuar tiravitîb. 

Mi wahar Astuar zaf vistibi tengunê. 

Homa zûn wahîr Astuar ci zot day mîr. 

In zot ê merdimê qabul bîy.
Xal Xel vunû ma 1925 di hadisê Şex Seid di ma bibî mehqum. 

Embaz mi Hês û Yad begun bî. Qiyamra pê nizdê ponc ser ma sêr koyuna gêrênî. 

Yew ruec ez oma dewê xo Çirîs. 

Yew gerê mi kerdibi mifrêzê huqmat dormalê dew girotib. 

Ez rema wa mi dima eskerû gulê nê mina. 

Yew gule ginab aliskê min het bînra wecîyabi. 

Guên mira zaf rişyabî. 

Ez xob xo fikirya wa, in eskêr rêçê guên ra mi vênênî.

Mi lingê xora sol xwî vet û bîn cênê xod tepîst. 

A guên rişyê zerê solûn mî, 

zerê sol mi bib pirrê guên.  

Bîn dewê mad dere bibi ez kota mîyan ê derî sera ser ez rema wa ,

 mi reçê xo kerdib vîn û ew qede ez xelîsya wa.

1930 di êf vecîya dima ma bîy serbest.

Homa rehmê xwi ê merdîm êsayê û merdûn ma pîyorin biker.

Irfan Kaya

Irfan KAYA, Mihraç URAL ve milliyetçilik

 

Yayınlayan İrfan Kaya Açık Ara 11, 2018  738 0

Bugün Ali DUMAN adlı Facebook kullanıcısının bir paylaşımına yaptığım yorumlarda Esad’ın statükocu rejiminin saflarında savaşan DHKP li Mihraç URAL‘ın bana cevaben yazdığı iki yorumunu siz değerli site okuyucularımız için paylaşma gereği duydum.

Mihrac Ural (Mir Ali): Tartışılan konular Kürd halkının özgürlük mücadelesine ne kadar katkı yapar bilmiyorum. Bildiğim tarihin derinliklerinden bu yana objektif verilerin oluşturduğu olgunluk düzeyinde ulusları ayağa kaldıran liderler halkın aldığı duruşla bu vasfı kazanırlar. Başkan Öcalan’la ortadoğuda 19 yıl boyunca bir aradaydık. FKBDC‘inden DBP‘nin (Devrimci Birlik platformu) oluşumuna kadar bir yandan Türkiye demokarsisi için diğer yandan bunun ayrılmaz bir parçası gördüğümüz Kürd halkının özgürlük mücadelesine Kürd ulusunun tarih sahnesinde haklı bağımsız yer alış mücadelesine kadar omuz omuza idik. Kendi adıma, Suriye orjinli bir devrimci olarak Başkan dahil Cemil Bayık, Murat Karayılan vd saygın PKK liderleri her türden ırkçılıktan milliyetçilikten uzak gerçek devrimci liderler olarak mücadeleye atılmış birer kahramandılar. Hala da öyle yollarına devam etmektedirler. Başkan Öcalan bu sürecin öncü lideri olarak en yakınında olan yoldaşlarına ve dostlarına ağır eleştiriler yaptığını bunun da sözlü olduğu kadar yazılı olduğunu biliyorum. Ama bu eleştiriler her zaman toparlayıcı örgütleyici kendini yenileştirici mesajlar olmuştur. Herkes bunu bu gönül rahatlığıyla da hazmetmiş faydalanmıştır.

Herkes bilmeli ki ve tarihe notum o ki, Kürd ulusu tarihinin yetiştirdiği gelmiş geçmiş en bilge insan, Tarih algıları, deney birikimleri, siyasil taktikleri ve startejik öngörüleriyle Kürdün en önde duranıdır. Esir düştüğünde, aldığı darbeyi göğüsleyip atak hamlesini yaparak 5 milyon oy sahibi yasal bir parti, 100 belediye başkanlığı, 67 milletvekili ve dev bir gerilla ordusu kuran etkisiyle o kayıtsız şartsız Kürdlerin en büyük lideri olduğunu göstermiştir. Ne bir aşerete dayanma nede bir zenginlik -feodal aileye yaslanmayan bu lider Kürdün makus kaderini de yenilgiye uğratmıştır. Bu lideren etrafında Kürd ulusu çok şey kazınır daha sıkı birlik Kürdleri en azından 21. yy da belli bir düzleme getirir ve 2500 yıllık başarısızlıklar tarihini başarılar tarihine dönüştürebilir derim.

Irfan Kaya: Sayın Ural,
siz Hatay`lı Arap orjinli bir Türk devrimcisi iken Suriye devleti adına savasmanız arap orjinli olmanızdan dolayı milliyetçilik olmuyorda,
Kürtler kendi ulusal mücadelelerini savunduklarında ise milliyetçi mi oluyorlar?
Kürtleri devlet olma fikrinden uzaklaştırmaya çalışan bir harekete devrimci diyorsunuz.
Peki Suriye adına mücadele ettiğiniz ve Suriye Arap Baas rejimini yaşatmak için verdiginiz mücadeenin adı ne oluyor?
Ruhen Kürt olupta Kürtlük aşkım yok diyen ÖCALAN’ı ise övüyorsunuz..Devlet gericidir zulüm için vardır diyenleride yere göğe sığdıramamışsınız..Peki siz şimdi bir statükocu devletin yaşaması ve varlığını devam etmesi için mücadele etmiyormusunuz?
Niye size iyi olan bize kötü olsun?
ÖCALAN‘la Suriyede birlikteydiniz aynı zamanda uzun süreli arkadaslığınızın olduğunuda biliyorum.Suriyen`in çıkarlarını en az sizin kadar Öcalan ve gruhununda savundugunu biliyoruz..
Bence siz kendi mücadelenizi veriniz..Bizim işimize karışmayınız..
Kürt ulusunun devrimcileride kendi gelecekleri hakkında karar versinler..Biz Kürtlerde su akar yolunu bulur misali yolumuzu bulacağımızdan eminim.

Mihrac Ural(Mir Ali):  Irfan Kaya ne bu şiddet bu celal diyerek sözlerime başlayacağım.

Öncelikle beni, siz değil ancak kendim tanımlarım. Bu minvalde ben Türkiye`li Suriye`li bir devrimciyim etnik hiç bir etki inançsal hiç bir etki altında olmadan baas milliyetçiliğini de eleştirerek Suriye’de kürd halkının haklarını sonuna kadar savunarak devrimci doğrularımın arkasında sömürgecilere ve teröristlere direniyorum. Ne Esad’ın ne Baasın nede herhangi bir Arap milliyetçiliğinin yanında duruşum yoktur olamaz da. Benim duruşum mozaik dokusuyla 7000 yıldır insanlığın önemli uygarlık katkılarını üreten Suriyeliliktir. Suriyeliğimde de asla şovenizim milliyetçilik ırkçılık yoktur olamaz da.

Ayrıca herkes bilmeli ki Kürd ulusal kurtuluş mücadelesinde asla müdahil ya da yönlendirici ya da hüküm kılıcı bir tasarrufum olmadı olamaz da. Ben bi durum tahlili yapıyorum benim görüşüm budur diyorum kimseye bunu dikte etmiyorum ki bena ” Bizim isimize karismayiniz” türünden zayıf insan imajıyla bana sesleniyorsunuz. Kürd halkı kendi kaderini kimse müdahıl olmadan tayin etmelidir nitekim kendi liderini de seçerken bize danışmadan Başkan Öcalan’ı seçmiştir. Biz sadece varolan durumu belirliyor yapıcı eleştirilerimiz olursa onları da esirgemiyoruz.

Kürdler kendi kaderlerini tayin ederken yapacakları tercihe hep saygılı olmak devrimci bir ilkedir. Ben de buna bağlıyım.Kürd halkının bir dostu olarak bundan daha ilerisine asla yönelmem.

Mukaveme Suriyyi örgütü bu ilkeleri benimseyen bir örgüt olarak Suriye anavatan savuması içinde yerini almakta ve en yakın gördüğü Kürd halkının askeri siyasi sosyal kurumlarıyla da dayanışma içinde olmaktadır. Beşşar Esad bu ülkenin direnen lideridir ve bizler bu direnişin içinde Beşşar Esad‘ın yanındayız. Kürdlerin en sadık dostlarının da bu kapsamda Suriye olduğunu ifade edeceğim,. Tüm bölge devletlerinin eli Kürd kanına bulaşmışken Suriye’de bir tek olumsuzluk bile olmamıştır. Kamışlı olayları (12 Mart 2004) Saddamcı yayılmacı, gabspçı milliyetçi Arap aşiretlerinyle Kürdlerin çatışması olarak gündeme geldi. 54 kişinin öldüğü bu çatışmalarda (30 u Kürd) Suriye ordusu barışı sağladı, Kürdleri korudu. Sonra gündeme gelen tüm lokal olaylarda Suriye yönetimi barışçıl diyalog yolunu tutu ve barışı esas aldı. En son 14 askerin katlinde bile dirayetli olan Suriye devleti diyalogu seçti ve karşı bir kıyıma girmedi. YPG yetkilileri de bunun bilinciyel Asayişten 3 şüpheli provokatörü tutuklayıp yargılamaya başladı. İki dost güç dayanışmayı esas aldılar. Halep’te ise devam eden YPG, Suriye ordusu ve yönetiminin dayanışması barışçıl bir dayanışma olarak sürmektedir. Umarım bu kadar açıklama yeter de artar

Mihraç URAL Kürt halkı kendisine lideri olarak Öcalanı seçmiştir diyor.

Mihraç URAL‘ın yorumlarındada görüldüğü gibi kendinden emin konuşarak YPG yi sadece rejim için güvenilir bir dayanışmacı dost parti olarak tanımlamaktadır.

Irfan KAYA

Mihraç Ural kimdir?:  Mihraç Ural ya da diğer bilinen ismiyle Ali Kayalı Türkiye Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi lideridir. Gençlik yıllarında THKP-C`de politik faaliyetler yürüttü.

Mahir Çayan’ın Kızıldere Olayı’nda öldürülmesinden sonra THKP-C’de bölünmeler yaşandı. Bu bölünme sonrası Ural THKP-C (Acilciler) kanadında yer aldı. Bir süre sonra lider konumuna seçilen Ural,  Acilcilerin ana omurgası olan Halkın Devrimci Öncüleri adlı oluşumu kurdu.

Mihraç Ural, yasa dışı örgüt faaliyetleri nedeniyle tutuklu olduğu Türkiye’den 1982’de Suriye’ye firar etti. Ertesi yıl Hafız Esad’ın kardeşi Cemil Esad’ın emriyle Suriye’de vatandaşlık belgesi aldı ve Lazkiye’ye yerleşti. Suriye’de kaldığı süre zarfında varlıklı biri haline gelen Ural, Hatay’ın Samandağ ilçesi başta olmak üzere civar bölgelerdeki halkın Suriye hükümetine sempatisini sağlamak için çalışmalar yürüttü.

2012 başlarında mezhepsel taban üzerinde faaliyet gösteren “İskenderun Sancağının Kurtuluşu İçin Halk Cephesi – Suriye Direnişi” örgütünü faaliyete geçirdi. Aynı yıl, oğlu Bedrettin İbrahim Ural da Suriye Silahlı Kuvvetleri’nde teğmen rütbesiyle göreve başladı. Suriye İç Savaşı’nın sivil ayaklanma safhası döneminde Baniyas Kuşatması’nda hükümet karşıtlarına müdahalede eden grupların içerisinde yer aldı. Suriye İç Savaşı sırasında liderliğini yürüttüğü Suriye Direnişi ile birlikte 2014 Lazkiye Taarruzu’nda komutan olarak savaştı, Özgür Suriye Ordusu ile çatışmalara girdi.

3-4 Mayıs 2013’te Suriye’nin Tartus ilinde Sünnilerin yaşadığı el-Beyda ve Baniyas kasabalarında Suriye ordusu tarafından gerçekleştirilen ve çoğu çocuk ve kadın yüzlerce sivilin ölümü ile sonuçlanan katliamları bizzat yönetmekle suçlandı. 

Kaynak:  wikipedia

Hewar Hewar Irfan mi ho mireno

Darû (Dermûn) mi Faslê spi.

Ez zano ki zede kes faslûn spî ra hês keno. Faslê spî cuvîyayîş midi zaf mûhîmi. In semedra mi waşt ez binûsî.

Rêhmeta Babî mi cahîlê xo di qeçax eskerî bi. 1961 di şibî esker. Waxtog şibî esker ez 2 serebîya. Rehmeta dadî vatîni a ser zimiston zaf vewr varêbî to serd girotîb ti bibî niweş, Adir to zaf berz bibi to hêvale vîyarnabî. Ma ti berd toxtor. Toxtor nizdê 20 derzîn "Penîsîlîn" dabi to. Ê derzînû ew waxt mehlad rêhmeta Sabrê Xun her roj amênî kê ma danî tor. Ti weş nîbi ma rêna ti berdi bî toxtor honcî derzin dabi to. Ti zaf bibî neçar. Rehmeta Sabr çerme tuê kerdin berz derzîn bîn çermîra kerdin wuar. Rid niweşîra hal to hîn çinêbi. Her roj cenî mehla û şinasî amênî kê ma niwêşîyê to pers kerdînî. Omîdê mi hîn nimendi bî. Ma vatînî Irfan eyr û siba hîn mireno.

Dadî vatîn, yew şev honcî cirun amêbî pîyeser. Züver ra rehmeta ÊwdilKadir kê Awlê Mistûn û cênîyê ye xala Bes pîya amebî. Mehlad ew waxt hîri cenî namê yin Besi bi. In di cênî Sarconîc bî ,yew ez a bîn zî rehmeta Bes"e Ewdıkadîr bî.Namê rehmeta daykê mi zî Bes bî. Êwdilkaadir mi geno xo vera, onenû ez ha lingan xo şunêno cad fam keno ez ha yena xo ser.

Êwdilkadir dayê mira vano Besê;

To êyro çinê potû?

Dayka mi vana Ewdilkadir mi Faslê spî potî.

Êwdilkadir vano : Besê binê Faslûn zerrê yew tasik û mîr biyar.Daykê mi tasê faslûn yew parçê nûn una duna Êwdilkadir.

Rehmeta Êwdilkadir nûn ken hurdî û awê Faslûn miyan û tîyodenû u pê koçika nûn mi feka. Rehmeta Êwdilkadir vatînî to a tasê faslûn pîyor werd.

Vatîn ez warişta pay mi ti Mînderig ez ser niştîba ro, mi ti sêr mînderîd na ro û mi va warzên wî.

Vûllay Irfon hîn nimiren.

Homa rehmê xwi cîr bikero Xal Êwdilkadir tim ez bidînî vatînî;

Ero Irfan, mira nibînî ti gunî gunî kiştinî. Derzîn toxtor ti weş nikerdi bi, mi ti pê fasluna kerdibî weş.

In semedra Faslunra ez zaf hês kena. Zimiston aşmid en tay di rê kê mad Faslê pêşên. Rocek Faslê kê madi bipêş a roc ez ges ver bimirî teberid tewe niwena,
Ina merselad namêg vîyêrên pîyor şî rehmet. Homa cê pîyorin cennet bikero.