ÇOLİG (ÇEWLİG)
Êhm Şem Gul’li dik ser suli ne imiş;
Çabakçur’un Dansözü Gul’e Memiş,
Sanki Hêlê quel’in bahçesinde yetişmiş,
Mıst Naz’ın tavuğu para kuzlarken.
Bir muamma olmuş,Meh Êli Hüs Mehs,
Meh Selim bib zê fitil yes ulan yes,
İb Hüs Kek bi yers va qisê mekirên,hin bes,
Guncê sokaklarda avuç açarken.
Seh Vererecik Çerkez Elkun akraba,
Yoncalıkta Sel Çeç vurur şaraba,
Sormayın! Ter Vesla olmuş akbaba,
Şer Bêl’ın damına kuşlar konarken.
İsmail qulxun çemçekun’la uğraşır,
Hêlê Şer’e ,ancak, kavga yaraşır
El Farıs’ın rüyasına, çonqil,palan karışır,
Meh El Şeng İncê’ye çalım atarken.
Cir vun Ehm Hından na Mehmed kê qazi,
Derd kul Eshed Çavuş binek arazi,
Hik Çaleriş hiri patil bi razi,
Kard Emin’in sırtı nasır bağlarken.
In sîîr lac Çerkez El Dor Yener beg nişta.
Irfan KAYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder